به گزارش لنگه نیوز، این ساحل شگفت‌انگیز، با صخره‌های منحصربه‌فرد و طبیعت بکر خود، به یکی از مهم‌ترین مقاصد گردشگری جنوب ایران تبدیل شده است. اما با وجود این حجم عظیم از گردشگران، مدیریت این منطقه کاملاً رها شده و هیچ نهاد مشخصی مسئولیت مستقیم حفاظت، نگهداری و مدیریت آن را بر عهده نمی‌گیرد.
ساحلی که در میان بی‌مسئولیتی‌ها سرگردان مانده است
با اینکه مکسر از محبوب‌ترین مقاصد گردشگری منطقه است، هیچ‌گونه برنامه‌ریزی، نظارت و مدیریتی برای آن تعریف نشده است. دهیاری مقام اجازه ورود ندارد، چون این منطقه خارج از حریم روستا قرار دارد.
میراث فرهنگی، استانداری و فرمانداری نیز سکوت کرده‌اند و عملا هیچ برنامه‌ای برای مدیریت این حجم از گردشگر مانند هرمز و قشم ندارند، در نتیجه مکسر بدون هیچ متولی مشخص، به حال خود رها شده است. این خلأ مدیریتی باعث شده که حجم بالای گردشگر، آسیب‌های زیست‌محیطی، تخریب ساحل، آلودگی و استفاده نادرست از این ظرفیت بی‌نظیر، بدون هیچ‌گونه کنترل و نظارتی تخریب این اثر مهم در هرمزگان را سرعت بخشد.
حجم بالای گردشگران در مکسر، در حالی که می‌توانست منبع درآمد و اشتغال پایدار برای مردم محلی باشد، عملاً هیچ آورده‌ای بجز استفاده از قابق‌ها برای آنان ندارد. دهیاری هیچ عایدی از گردشگران ندارد و محیط روستا و امکانات رفاهی عمومی که می‌بایست خیلی زیاد باشد عملا از قبل از این اتفاقات تغییری نکرده است و تورهای غیرمجاز و گردشگری بدون ساختار نه‌تنها کمک خیلی شایانی به اقتصاد منطقه نکرده، بلکه باعث نابودی تدریجی این جاذبه طبیعی شده است.
در غیاب مدیریت صحیح، ورود نامحدود خودروها به ساحل، انباشت زباله، و نبود امکانات گردشگری مناسب، نبود امکانات رفاهی، کیفیت گردشگری در این مقصد گردشگری را تهدید می‌کند. در این روستا با وجود ورود این حجم از خودرو و گردشگر فقط یک نازل سوخت وجود دارد و گردشگران باید ساعت‌ها برای سوخت منتظر بمانند.
راه‌حل چیست؟ تشکیل کارگروه تخصصی برای مدیریت مکسر
دیگر زمان آن رسیده که یک کارگروه تخصصی متشکل از محیط‌زیست، میراث فرهنگی، استانداری، فرمانداری و سایر نهادهای مسئول تشکیل شود تا:
چارچوبی قانونی و اجرایی برای مدیریت مکسر تدوین کند تا این منطقه از حالت رهاشدگی خارج شود.
گردشگری اصولی و پایدار را جایگزین وضع نابسامان فعلی کند.
سهم مردم محلی و مدیریت روستا از گردشگری را تأمین کند و فرصت‌های اقتصادی پایدار برای مردم محلی ایجاد نماید.
زیرساخت‌های مناسب از جمله مسیرهای دسترسی و امکانات گردشگری و خدمات رفاهی عمومی را فراهم کند.
استانداردهای محیط‌زیستی را اعمال و از تخریب این منطقه جلوگیری کند.
مکسر باید مدیریت شود، قبل از آنکه دیر شود!
ساحل مکسر یک گنجینه طبیعی است که نباید قربانی بی‌توجهی و سوءمدیریت شود. این منطقه نه تنها یک جاذبه گردشگری، بلکه یک سرمایه ملی است که می‌تواند اقتصاد و اشتغال محلی را متحول کند.
اما این مهم تنها در صورتی محقق خواهد شد که مکسر از وضعیت بی‌صاحب بودن خارج شود و یک مدیریت اصولی و ساختارمند برای آن تعریف گردد.
مکسر امروز نیازمند تصمیم‌گیری جدی است. آیا قرار است این جاذبه ارزشمند را حفظ و مدیریت کنیم یا آن را به سرنوشت بسیاری از مناطق رهاشده دچار خواهیم کرد؟
انتهای پیام/
